Mümkün olduğu sıklıkta çeşitli yazılar yazıyorum. Bazen bir anımı anlatıyor, bazen de bir filmi ya da bir kitabı yorumluyorum. Kimi zaman da işime yaramış, faydalı bulduğum kodları, programları paylaşıyorum. Her şey de çok güzel gidiyor aslında. Fakat bazen içimden bir şeyler kuruyorum. İçimde büyüyor, çoşuyor. Keyif veriyor. Bir noktadan sora taşıyor, paylaşmak istiyorum. Paylaşıyorum da. Yazıyorum… 

İşte tam bu noktada da bazen pişman oluyorum. “Keşke yazmasaydım.” “Ah, çok aptalca olmuş!” Bazılarından utanıp çekiniyorum da sanki biraz. Neden hiç bilmiyorum… Ama oluyor bu. Garip hissediyorum. Üstelik öyle bir şey ki; bir kere yazdığım beni tatmin etmezse onlarca kişi yorum yazıp “çok güzel olmuş” dese bile fark etmiyor benim için, sevmiyorum..

Bu kadar…