Dün günlerden Pazardı. Gün de güneşliyi. Ailem’in gezi kararıyla kendimi azad etmiştim ama kararımla aynı ana denk gelen “bugün de çalışacaksın” komutuyla rüzgar beni değil bir sahile, odamın dışına dahi götürmedi. (Neden aklıma bir anda gelen bu şarkıyla giriş paragrafımı böyle manasız, saçma, salak bir hale getirdiğimi ben de bilmiyorum ama güzel şarkı da be…) Hal böyle olunca tüm gün strese girdim. Ofladım pofladım, çok sıkıldım. Çalışmak istemedim ama çalıştım.
Bugün ise yoğun bir gün değil. Halletmem gereken işlerin yarısını bitirdim. Kendime vakit ayırabiliyorum hatta. Yazı bile yazıyorum güzel güzel. Ancak bu defa da işim olmadığı için sıkılıyorum. Yapacak bir şeyler arıyorum. Çok acayip..
Çalışmayı da sevmiyorum, boş boş oturmayı da.. Ne olacağım ben böyle?