Simto Alev

Engelli bir hayat yaşayınca kapının önüne çıktığın andan itibaren sayısız engelle karşılaşmak kaçınılmazdır. Ya kaldırımlar bozuktur, ya mağazalara giriş çıkışlar uygun değildir ya da ulaşım araçları sorunludur. Bazıları hiçbir zaman uygun değilken, bazıları ise sabah çalışırken akşam çalışmaz olabiliyor.

Ben bu sorunlarla karşılaştıkça ilgili kişilere şikayette bulunuyorum. Bazen Twitter gibi araçlarla daha çok kişiyle de paylaşıyorum. Bir yandan mevzuyu duyururken, bir yandan da mümkün olduğunca sessiz kalmaya çalışıyorum. Ancak tahammül sınırımın zorlandığı noktada konuyu bloguma da taşıyorum. Böylece hem uzun uzun anlatabiliyorum, hem de kalıcı bir referans oluyor. Dün yine tahammül sınırımı aşan bir olay yaşadım. Şimdi onu anlatıp, bazı eleştirilere cevap yazağım.

Yer Gayrettepe Metro İstasyonu. İstasyonu Metrobüs ve Zorlu Center’a bağlayan, yaklaşık 600 metre uzunluğunda bir tünel var. Tünel Zorlu Gayrimenkul tarafından 40 milyon TL ile yapılmış ve içerisinde 7 farklı asansör barındırıyor. Yine de kullanamıyorum!

İlk açıldığı sırada metrodan inip bu tünele ulaşmak bile mümkün değildi. İki metro güvenliğinin yardımıyla yürüyen merdivenlerde taşınarak bu tünele ulaşıyordum (şu yazımda nasıl taşındığımın bir örnek fotoğrafı var). İBB’ye nasıl çıkacağımı sorduğumda ise aldığım cevabı nice alimler çözemedi. Neyse ki bir süre sonra gizli bir asansör hizmete açıldı. Elbette bu, sorun çözüldü demek değildi.

Hizmete açılan bu asansör, metro personelinin kullanımında olan ve yolculara kapalı, saçma sapan bir yere çıkıyordu. Çıkışın bir ahşap, bir de kepenkli iki kapısı var. Bu iki kapı arasında da Karanlıkta Diyalog sergisi var. İkisi de gündüz açık ama akşam saatlerinde (22:00 sanıyordum ama 20:00 civarıymış) kapanıyor. Birini bul ki açsın… Bu çıkışı anlattığım videolu bir yazım da var: M2 Taksim metrosu, Gayrettepe – Zincirlikuyu engelli çıkışı. Videoyu hemen aşağıda da izleyebilirsiniz. Ardından dün akşam yaşananları anlatacağım.

Dün akşam kardeşimle Zorlu Center Park’taki Authentic Anatolian Project konserinden çıktım ve saat 21:00’a doğru tünelin sonuna varıp bu kepengin önüne geldim. Tabii ki kapalıydı! Kardeşim beni bırakıp merdivenlerden aşağı indi, güvenliğe haber verdi ama “herkes iftarda, bekleyeceksiniz” yanıtını alıp yukarı çıktı. Engelli asansörü kilitli, görevliler iftarda ve ben evime dönemiyorum…

Kardeşim hemen bir durum fotoğrafı çekti ve bir tweet attım. Aynı zamanda kardeşim 153 numarasından belediyeyi aradı. Bir 10 dakika konuşmasına rağmen ne derdimizi anlatabildi, ne de sağlıklı bir yanıt alabildi. Yapacak bir şey yok. İftar bitene kadar bekleyeceğiz…

Neyse ki 21:30’da (yani yarım saat sonra) bir görevli geldi ve kepengi açtı (bu da fotoğraflı tweet‘i). Bir sonraki kapıya vardık, o da kilitli. Adam inanmamış olacak ki önce kapıyı zorladı (bu arada biraz zorlasam benim bile kırabileceğim bir kapı bu), açılmayınca anahtarla açtı ve asansöre ulaştık. Kasten, kardeşime “daha eve gidip yemek yiyeceğiz” dedim (hakikaten açtım ama). Adam çorba ikram etmek istedi ama “daha fazla geç kalmayalım” diyerek reddettim.

Her şey tamam ama “o kepenk neden kapalı” sorusunun cevabını 1.5 yıldır İBB de, Zorlu Center da, Ulaşım A.Ş de, Karanlıkta Diyalog’dakiler de, metro personeli de cevap veremedi. Resmen evime dönmek ya da bir yere varmak için, belediyeden izin alıp metroya biniyorum.

Dün gece yaşananlar kabaca böyleydi. Bir de Twitter’dan gelen bazı “eleştiriler” var. Tweet‘i açıp cevapları okuyabilirsiniz. Bazıları troll, bazıları safi art niyetli ama maalesef gerçekten bazıları bu negatif fikirlere ortak. Doğrudan etkilenmesem, üzülmesem, önemsemesem dahi cevap verme ihtiyacı hissediyorum. O yüzden yazının devamı bu yorumlara cevap niteliğinde olacaktır. Bu bölümün 140 karakterlik özetini de genel cevap tweet‘imde bulabilirsiniz.

1) Provokasyon mu yapıyorum?
Hayır, sizin kafanızdaki anlamda bir provokatör değilim. Ancak yaşadığım büyük bir sorunu, saçmalığı aktararak dikkat çekmeye, ilgileri troll’lemeye, bir minvalde pozitif provokasyon yaratmaya (kışkırtma) çalıştığım doğrudur. Eğer birileri yolumu keser ve olağan yollardan açmazsa, sessiz kaldığım sürece o yoldan hiç geçemem.

2) Polisi niye aramadım?
Bu durumda aranması gereken yer polis değil, belediyedir ve her yaşadığım sorunda duruma göre ilgili belediyeye, polise, işletme sahibine, ilgili olabilecek kişilere şikayette bulunurum. Maalesef bu işlerin sessiz sessiz çözülmediğini tecrübe ettiğim için yaygara koparmaktan çekinmiyorum. Çünkü metroya binip evime dönmek benim hakkım.

3) Fotoğraf dışarıdan çekilmiş.
Evet, çünkü asansör içeride.

4) Fotoğrafı kim çekti, neden yardım etmedi?
Fotoğrafı bu yazıyı yazdığım tarihte 17 yaşına basan (iyi ki doğmuş) kız kardeşim çekti. Her ne kadar yol boyunca tekerlekli sandalyemi itse de, beni yürüyen merdivenden taşıyabilecek kadar kuvvetli değil. Ayrıca niye taşısın zaten? Asansör var orda. Üstelik tekerlekli sandalyeyle yürüyen merdivene binmek (defalarca ihtiyaçtan binsem de) ölüm riski taşıyor. Olmadı bolca kırık.

5) Bilerek mi iftar saatinde gittim?
Hayır. İşim bittiği zaman gittim. İftardan haberim yok. Onlar bilerek mi iftar saatinde engelli yolcuların kullanacağı asansörleri kilitleyip kaçtı?

6) Boyum küçük olduğu için mi beni görmediler?
Hayır. Beni görecek kimse yoktu.

7) “yine İslamcı mağduriyeti” mi?
Hayır. Sorunun İslam’la, Ramazan’la, iftarla ilgisi yok. 1.5 Yıldır süren bir sorun var. Engelli asansörlerini kilit altında tutuyorlar. Dün iftara denk gelmesi tuz biber oldu çünkü fazladan ve boş yere yarım saat bekledim. Asansör yolunu kilitlemeseler sorun olmayacaktı.

Neyse,
Allah Kabul Etsin…

—

Güncelleme: 30 Temmuz 2015 (Sabah)
Bugün (2 hafta sonra) İBB’den bir yanıt aldım. Gönderdikleri görselli açıklama aşağıda. Tıklayıp büyütebilirsiniz. Özetle o kepengin Karanlıkta Diyalog’a ait olduğu, 09:00 ile 21:00 arasında açık olduğu ve yolcuların 21:00’den sonra normal girişlere yönlendirildiği yazıyor. Ancak benim o kepengi açtırmamın sebebi arkasındaki asansör. Çünkü “normal girişler” merdivenli ve tekerlekli sandalyeyle inmem-çıkmam mümkün değil. Bunun anlaşılması çok mu zor?

Güncelleme: 30 Temmuz 2015 (Akşam)
Bugün İBB’den aldığım, özeti “akşamları da merdiven kullan canım” olan (sanki part-time engelliyim) cevabından sonra, Facebook ve Twitter üzerinden Karanlıkta Diyalog sergisinden birilerini aradığımı duyurdum. Akşam saatlerinde de Karanlıkta Diyalog kurucu ortağı Hakan Elbir, ilgili iletimin altına kepengin bir haftadır kapanmadığı ve artık hiç kapanmayacağı bilgisini verdi. Böylece bir görev daha tamamlandı. Kendisine burdan açık bir şekilde tekrar teşekkür ediyorum.