Lahana Çorbası Kapsülü‘nü yazdım ya. Dayanamadım, kapsülden hayatlar’ı da bir yazayım dedim. Okurken ne kadar eğlenceli olur bilmiyorum ama düşünürken çok eğlendim ben. Fakat önce Lahana hakkında küçük bir anısal paylaşacağım…
Aslında bu “oysa yaşarken ne komikti di mi” tepkisi vereceğiniz hikayelerden biri. SanalCafe‘nin sinema organizasyonlarının birinde filmden sonra köfteciye gittik. Köfteci işte.. Köfte, salata ve içecekten başka bir şey yok. Selim‘le de geyik potansiyelimiz maksimum seviyede. Sürekli bir şeylere gülüyoruz. Yemek siparişlerine sıra geldiğinde “Lahana” sipariş vermeye karar verdik. (Lahana, şu anda ulaşamadığım bir ek$i sözlük entry’sinde vajinaya benzetiliyordu.) Eh, biz köftecide lahana isteyecek durumda olmadığımızdan bir kurban seçtik. İsmi lazım değil bu arkadaşımızın adı Enis. Enis’i güç bela ikna ettiğimizde, tüm iyi niyeti ve saf duygularıyla garsona sordu: “Lahana var mı?” Garsonun bakışları ve kopma anı görülmeye değerdi….
Şimdi geleyim asıl konumuz Kapsülden Hayatlar’a.. Hani çok geyiği olur demiştim ya önceki yazıda.. İşte düşünürken aklıma gelenler..
Mesela Taksim’desiniz. Nevizade’ye geçtiniz, fasıl dinleyeceksiniz. Arkadaşlar falan yanınızda, muhabbeti koyacaksınız ama kafalar güzelleşmemiş. Hemen garsona siparişi veriyorsunuz.. İşte acılı ezmesinden, haydariye mezeler, karidesi, paçangası, beyaz peyniri. “Bir de büyük aç” diyorsunuz ardından.. Garson eyvallah çekip siz değil her gece, sadece o gece için Heybeli’de mehtaba çıkamadan gelip elinize birer avuç hap veriyor. Siz de peşisıra mekandan ayrılıyorsunuz. “Oysa daha karpuz yutacaktık” diye espiri yapmak da mümkün tabi..
Devamını oku →
