Simto Alev

Yazının başında belirteyim öncelikle; ben de fiziksel engelliyim. Mevzu da bununla ilgili. Ev telefonu çaldı az evvel. Annem açtı ve benimle görüşmek istemişler. “Yağmur Çocuklarından” da demişler. Telefonu alıp en meraklı ses tonumla “aloo?” dedim. “Siz misiniz?” dedi kadın. Kimi kastettiğinden emin olamadım tabi. “Kim miyim?” demek de vardı orda. Yine de benmişim gibi davranım “evet” dedim. Artık ben nasıl ben olmayacaksam?..

Önce eğitim alıp almadığımı sordu.. Daha sonra eğitim almayı isteyip istemediğimi sordu. Eğitim sistemindeki hoşnutsuzluklarımdan ve bireysel eğitimciliğimden bahsetmeden “Çalışıyorum, vaktim yok” bahanesiyle geçiştirdim. (bu arada eğitimler ayda 6 kez, 45’er dakikaymış. İçeriğini söylemedi)

Biraz duraklayıp, “Pardon, sizin engeliniz ne?” dedi. Cevapladım: “Yürüyemiyorum?..”
Tekrar sordu: “Bedensel yani?”
“Evet?” dememin ardından 40-50 saniye hiç ses çıkarmadı. Ancak benim “Yani?” dememden sonra cevap geldi: “O zaman ben bir kurumla konuşayım, ona göre size geri dönerim.” Gerek olmadığını söyleyip, teşekkür ettim..

Şimdi..
Görüşmeden belli ki bunlar zihinsel engellilere eğitim veriyor. Ve hatta benim telefonda düzgünce konuşabilmemi beklemiyordu. Peki neden benimlle konuşmak istedi? Talep eden ben değilim, sizle iletişimim yok ve telefon numaramı bulmuşsunuz. Nazikçe de reddetmişim. Neden isteyen benmişim gibi birileriyle konuşup bana geri dönüyorsun? Engelli olduğumu öğrenip, ev  telefonumu bulmuşsun. Aradığın gibi bir engelli olmadığımı neden öğrenemedin? vs. vs..

Yok, yazıyorum bu kadar çünkü iyi niyetli düşünemiyorum. Altında bir şey arıyorum bu hadisenin.. Yoksa oldukça güzel bir atraksyon.