Metroda,  engelli asansöründe olan saygısızlığı görmek için tecrübe etmeye gerek yok aslında. İlgisiz pek çok kişinin de asansörün gençlerce gereksiz olarak işgal edilmesine tepkisini gördüm. Buna rağmen değişen hiçbir şey yok. Engelli Hamile Gazeteci başlıklı yazımda olduğu gibi tartışmalarımı pek çok kez dile getirdim. Neredeyse hiçbir zaman bana yol veren olmadığı gibi “çekil yolumdan” gibi saçma tepkilerle de karşılaştım.

Hemen her seferinde nazikçe uyardım insanları. Çokça tartıştık. Bir çok kez de küfür ettim ancak onların bildiği cinsellik içerek küfürler olmadığından, hiçbiri farketmedi. Kimi zamanda “Sonrakine binerim” dedim. Kimse yol vermeyince de gerçekten bir sonraki seferde bindim. Ancak hiçbir zaman gerçekten kabalaşmadım, haddimi aşacak kadar saygısızlık etmedim. Sonuçsuz…

Bugün Taksim metrosunda asansöre doğru giderken (yolun ilerisinde sağa dönmek gerek) benden evvel bir grup (7-8 kişi) gencin asansöre gittiğini gördüm. Hemen yetişmek için aracımın hızını arttırdım. Ani bir hareketle, biraz da kayarak sağa döndüm. Durmadım. Kaba bir şekilde “HUUUOOOOĞĞPPPP” diye bağırdım ve tam birine çarpma noktasında durdum. Sesime irkilen tam önümdeki herif kucağıma oturmaktan son anda kurtuldu. Ardından da olay yerinden uzaklaştı. “Pardon abi”, “buyur burası senin” sesleri yükselirken, saniyeler içinde sadece iki kişi kaldı. Biri, az önce binilen asansörü durdurmak için kapıyı tekmeledi (geç kalmıştı) ve yolu bana bıraktı. Süreç boyunca gülmemek için dudağımı ısırdım…